گفتنی‌ها

 چه فشاری به خودم وارد میکنم برای نوشتن. 

همین چند خط کوتاه هم کلی خسته ام میکند. 

حرف زیاد دارم اما بیشتر ترجیح میدهم مخاطبم روبه رویم باشد و همان لحظه جواب دهد تا اینکه بنویسم و چند ساعت یا چند روز دیگر که من از آن حال و هوا خارج شدم یکی بیاید و چند کلمه ای بگوید و من نتوانم یا ندانم که چطور باید جوابش را بدهم. 

چند موضوع برای نوشتن توی سرم هست.یکی شان که در مورد خصوصی های زندگی زناشویی ست و اگر هم بنویسم صد در صد رمزی خواهد بود.یکی دیگر مربوط به سرنوشت رابطه ی من و صمیمی ترین دوستم بعد از ازدواج من است که احتمالا مطلب طولانی ای میشود.موضوعات دیگری هم هست اما فعلا این دو تا پررنگ تر هستند. 

بروم هدفونم را بیاورم،کمی فکر کنم و در پست بعدی در مورد یکی از این دو موضوع بنویسم.